Barel je mera koja se najčešće koristi kao jedinica zapremine sirove nafte. Jedan barel iznosi 42 američka galona što je jednako 158,9873 litara. Barel sirove nafte, pored cene koja je vrlo aktuelna i prati u stopu geopolitička dešavanja u svetu (nemiri u Libiji i sl.), ima i svoje osnovne karakteristike koje su važne kao određujući element neophodnog kvaliteta. Na tržištu tokom ovih turbulentnih vremena, osnovne karakteristike u kvalitativnom značenju povratno utiču i na cenu, ako ne i na sve spekulativne prateće radnje. Ovo je potpuno logično i evidentno, posebno ako se uzme u obzir da je sirova nafta jedan od najvažnijih strateških svetkih proizvoda. U osnovne karakteristike sirove nafte spadaju: API gustina, procena količine banzina koja se može dobiti, postotak sumpora, količina vode i oktanski broj, sadržaj parafina, naftena i aromata. Sirova nafta (Crude Oil) je evoluirala kroz prizmu ekonomske upotrebe dvaju vrsta nafte: Ekofisk (offshore Norveška) bez sumpora i Dubai Fateh (offshore Ujedinjeni Arapski Emirati) sa 2,0% sumpora. Barel sirove nafte vrste Ekofisk je skuplji nekoliko dolara/bbl, s tim da su troškovi tankerskog transporta nafte Dubai Fateh skoro duplo veći usled dvostrukog pretovara pri transportu, što se ukupno odražava na cenu za barel sirove nafte na konkurentskom tržištu.
Snažnim razvojem azijskih ekonomija, Kine, Južne Koreje, zemalja Indokine i Indije, dolazi do povećane potražne za sirovom naftom. Oporavkom i razvojem ruske ekonomije potražnja se uvećava. Sledeći uzročnik rasta potražnje su Federalne rezerve SAD, kao i sve zemlje OECD-a koje, prema sopstvenom dogovoru, moraju da drže rezerve nafte u količini za 90 dana sopstvene potrošnje. Generalno, ponuda odgovara potražnji, ali je evidentna i činjenica da je potražnja u porastu i takva će biti i narednih godina. Shodno ovim činjenicama, kao i najnovijim kretanjima na makroekonomskom planu, barel sirove nafte je sve značajniji faktor u svim analizama svetske krize.
Dakle, može se zaključiti, astronomska cena na tržištu za jedan barel sirove nafte nije rezultat samo tržišnih odnosa ponude i potražnje već je posledica spleta netržišnih razloga gde politika ima najvažniju ulogu. Cena za barel sirove nafte sve je veća zbog nedostatka tzv. slatke lake nafte (sweet light oil) na tržištu. U sweet light oil spadaju američka laka nafta, nafta iz nalazišta Severnog mora, deo nafte sa Bliskog Istoka, Severne i Zapadne Afrike i Venecuele. Istraživanje, proizvodnja i prerada ove nafte su jeftinije jer se ona nalazi na manjim dubinama te se pri istraživanju značajno smanjuje rizik ulaganja. Budući da se proizvodnja, odnosno, eksploatacija najčešće odvija na račun sopstvene energije ili uz minimalnu pomoć i ulaganja, jer se ova nafta nalazi u pogodnim prirodnim uslovima – ležištima, ove nafte nemaju štetnih primesa, ili su štetne materije samo u tragovima, njihova prerada je prosta i jeftina. Za ove nafte se može reći da su načisto “božji dar”. Američka i severnomorska polja su u iscrpljenju, odnosno prešla su zenit svoje proizvodnje, te je i ponuda manja. Razvojem tzv. “levih pokreta” u Južnoj Americi (na Zapadu se koriste termini “leftizam” ili “čavizam”) dolazi do nacionalizacije naftnih polja (Venecuela), pooštravanja poreske politike (Ekvador, Brazil) kao i povećanja socijalnih međudržavnih napetosti (Bolivija, Kolumbija, Ekvador). Pri tome, troškovi kao i nesigurnost proizvodnje rastu, što utiče na sigurnost snabdevanja tržišta a to rezultira rastom cene za barel sirove nafte.